หันทะ มะยัง อะภิณฺหะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส
[Hânda mayaṁ abhiṇha-paccave̬kkhaṇa-pāṭhaṁ bhaṇāmase]
ชะราธัมโมมฺหิ ชะรัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)
Jarā-dhammomhi̬ jaraṁ a̬nâtī̬to (a̬nâtī̬ta)
เรามีความแก่เป็นธรรมดาจะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้
Rao mii kwaam gɛ̀ɛ bpen tam-má-daa jà lȗang pón kwaam gɛ̀ɛ bpai mȃi dȃai
Rao mii kwaam gɛ̀ɛ bpen tam-má-daa jà lȗang pón kwaam gɛ̀ɛ bpai mȃi dȃi
I am of the nature to̬ age
I have not gône beyond a̬geing
พยาธิธัมโมมฺหิ พฺยาธิง อะนะตีโต (อะนะตีตา)
Byādhi-dhammomhi̬ byādhiṁ a̬nâtī̬to (a̬nâtī̬ta)
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดาจะล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้
Rao mii kwaam jèp kȃi bpen tam-má-daa jà lȗang pón kwaam jèp kȃi bpai mȃi dȃai
Rao mii kwaam jèp kȃi bpen tam-má-daa jà lȗang pón kwaam jèp kȃi bpai mȃi dȃi
I am of the nature to si̬cken
I have not gône beyond si̬ckness
มะระณะธัมโมมฺหิ มะระณัง อะนะตีโต (อะนะตีตา)
Maraṇa-dhammomhi̬ maraṇaṁ a̬nâtī̬to (a̬nâtī̬ta)
เรามีความตายเป็นธรรมดาจะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้
Rao mii kwaam dtaai bpen tam-má-daa jà lȗang pón kwaam dtaai bpai mȃi dȃai
Rao mii kwaam dtaai bpen tam-má-daa jà lȗang pón kwaam dtaai bpai mȃi dȃi
I am of the nature to̬ die
I have not gône beyond d̬ying
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว
Sa̬bbehi̬ me pi̬yehi̬ manāpehi̬ nānābhāvo vînābhāvo
เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่าเราจะต้องพลัดพราก
จากของรักของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง
Rao jà lá wéen bpen dtàang dtàang · kʉʉ wȃa rao jà dtɔ̑ɔng plát prȃak
Jàak kɔ̆ɔng rák kɔ̆ɔng jà-rəən jai táng lăai táng bpuang
Rao jà lá wéen bpen dtàang dtàang · kʉʉe wȃa rao jà dtɔ̑ɔng plát prȃak
Jàag kɔ̆ɔng rák kɔ̆ɔng jà-rœn jai táng lăai táng bpuang
All that i̬s mine be̬loved and plêasing
Will become o̬therwise
Will become sêparated fro̬m me
กัมมัสสะโกมฺหิ (กามฺหิ) กัมมะทายาโท (ทา)
กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิสะระโณ (ณา)
Kammâssa̬komhi̬ (kamhi̬) kammâdāyādo (da)
Kammâyonî kammâbandhû kammâpaṭi̬sâra̬ṇo (na)
เรามีกรรมเป็นของของตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล
มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม
มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
Rao mii gam bpen kɔ̆ɔng kɔ̆ɔng dton · mii gam bpen pȗu hȃi pŏn
Mii gam bpen dɛɛn gə̀ət · mii gam bpen pȗu dtìt dtaam
Mii gam bpen tȋi pʉ̑ng aa-săi
Rao mii gam bpen kɔ̆ɔng kɔ̆ɔng dton · mii gam bpen pȗu hȃi pŏn
Mii gam bpen dɛɛn gœ̀d · mii gam bpen pȗu dtìd dtaam
Mii gam bpen tȋi pʉ̑eng aa-săi
I am the owner of my ka̬mma
Heir to my ka̬mma
Born of my ka̬mma
Related to my ka̬mma
Abide suppôrted by my ka̬mma
ยัง กัมมัง กะริสสามิ กัลฺยาณัง วา ปาปะกัง วา
ตัสสะทายาโท (ทา) ภะวิสสามิ
Yaṁ kammaṁ ka̬rissāmi kalyāṇaṁ vā pāpa̬kaṁ vā
Tassa̬ dāyādo (da) bha̬vissā̂mi
เราทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือเป็นบาป
เราจะเป็นทายาท คือว่าเราจะต้องได้รับผล
ของกรรมนั้นๆ สืบไป
Rao tam gam an dai wái bpen bun rʉ̆ʉ bpen bàap
Rao jà bpen taa-yȃat · kʉʉ wȃa rao jà dtɔ̑ɔng dȃai ráp pŏn
Kɔ̆ɔng gam nán nán sʉ̀ʉp bpai
Rao tam gam an dai wái bpen bun rʉ̆ʉe bpen bàap
Rao jà bpen taa-yȃat · kʉʉe wȃa rao jà dtɔ̑ɔng dȃi ráp pŏn
Kɔ̆ɔng gam nán nán sʉ̀ʉep bpai
Whatever kamma I sha̬ll do
For good o̬r fôr ill
Of that I will be̬ tĥe heir
เอวัง อัมฺเหหิ อะภิณฺหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง
Evaṁ amhêhi̬ a̬bhiṇhaṁ paccave̬kkĥita̬bbaṁ
เราทั้งหลายควรพิจารณาอย่างนี้ทุกวันๆ เถิด
Rao táng lăai kuan pí-jaa-rá-naa yàang níi túk wan túk wan tə̀ət
Rao táng lăai kuan pí-jaa-rá-naa yàang níi túk wan túk wan tœ̀d
Thus we sho̬uld frequently rêco̬llect