สัพเพ สังขารา อะนิจจา
Sa̬bbe sâṅkhā̂rā a̬nîccā
สังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรม
ทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไป
มีแล้วหายไป
Săng-kăan kʉʉ rȃang gaai jìt jai · lɛɛ rȗup tam naam tam
Táng mòt táng sȋn · man mȃi tȋang · gə̀ət kʉ̑n lɛ́ɛo dàp bpai
Mii lɛ́ɛo hăai bpai
Săng-kăan kʉʉe rȃang gaai jìd jai · lɛɛ rȗup tam naam tam
Táng mòd táng sȋn · man mȃi tȋang · gœ̀d kʉ̑en lɛ́ɛo dàp bpai
Mii lɛ́ɛo hăai bpai
All conditioned things are impe̬rmanent
สัพเพ สังขารา ทุกขา
Sa̬bbe sâṅkhā̂rā du̬kkhā
สังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรม
ทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นทุกข์ทนยาก
เพราะเกิดขึ้นแล้วแก่เจ็บตายไป
Săng-kăan kʉʉ rȃang gaai jìt jai · lɛɛ rȗup tam naam tam
Táng mòt táng sȋn · man bpen túk ton yȃak
Prɔ́ gə̀ət kʉ̑n lɛ́ɛo gɛ̀ɛ jèp dtaai bpai
Săng-kăan kʉʉe rȃang gaai jìd jai · lɛɛ rȗup tam naam tam
Táng mòd táng sȋn · man bpen túk ton yȃak
Prɔ́ gœ̀d kʉ̑en lɛ́ɛo gɛ̀ɛ jèp dtaai bpai
All conditioned things are du̬kkha
สัพเพ ธัมมา อะนัตตา
Sa̬bbe dhammā a̬nâttā
สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ทั้งที่เป็นสังขารแลมิใช่สังขาร
ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเรา
ว่าของเราว่าตัวว่าตนของเรา
Sìng táng lăai táng bpuang · táng tȋi bpen săng-kăan lɛɛ mí chȃi săng-kăan
Táng mòt táng sȋn · mȃi chȃi dtua mȃi chȃi dton · mȃi kuan tʉ̆ʉ wȃa rao
Wȃa kɔ̆ɔng rao wȃa dtua wȃa dton kɔ̆ɔng rao
Sìng táng lăai táng bpuang · táng tȋi bpen săng-kăan lɛɛ mí chȃi săng-kăan
Táng mòd táng sȋn · mȃi chȃi dtua mȃi chȃi dton · mȃi kuan tʉ̆ʉe wȃa rao
Wȃa kɔ̆ɔng rao wȃa dtua wȃa dton kɔ̆ɔng rao
Everything is vo̬id o̬f self
อะธุวัง ชีวิตัง
A̬ddhuvaṁ jīvîtaṁ
ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน
Chii-wít bpen kɔ̆ɔng mȃi yȃng-yʉʉn
Chii-wít bpen kɔ̆ɔng mȃi yȃng-yʉʉen
Life is no̬t fo̬r sure
ธุวัง มะระณัง
Dhuvaṁ mâra̬ṇaṁ
ความตายเป็นของยั่งยืน
Kwaam dtaai bpen kɔ̆ɔng yȃng-yʉʉn
Kwaam dtaai bpen kɔ̆ɔng yȃng-yʉʉen
Dea̬th i̬s fo̬r sure
อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง
A̬vassaṁ mayā marîta̬bbaṁ
อันเราจะพึงตายเป็นแท้
An rao jà pʉng dtaai bpen tɛ́ɛ
An rao jà pʉeng dtaai bpen tɛ́ɛ
It is înevitable tha̬t I'̬ll die
มะระณะปะริโยสานัง เม ชีวิตัง
Ma̬raṇa-pa̬riyosā̂naṁ me jīvîtaṁ
ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ
Chii-wít kɔ̆ɔng rao mii kwaam dtaai bpen tȋi sùt rɔ̑ɔp
Chii-wít kɔ̆ɔng rao mii kwaam dtaai bpen tȋi sùd rɔ̑ɔp
Death is tĥe culmina̬ti̬on o̬f my̬ life
ชีวิตัง เม อะนิยะตัง
Jīvitaṁ me anîya̬taṁ
ชีวิตของเราเป็นของไม่เที่ยง
Chii-wít kɔ̆ɔng rao bpen kɔ̆ɔng mȃi tȋang
Chii-wít kɔ̆ɔng rao bpen kɔ̆ɔng mȃi tȋang
My life is unce̬rtain
มะระณัง เม นิยะตัง
Maraṇaṁ me nîya̬taṁ
ความตายของเราเป็นของเที่ยง
Kwaam dtaai kɔ̆ɔng rao bpen kɔ̆ɔng tȋang
Kwaam dtaai kɔ̆ɔng rao bpen kɔ̆ɔng tȋang
My dea̬th is̬ ce̬rtain
วะตะ
Vata
ควรที่จะสังเวช
Kuan tȋi jà săng-wȇet
Kuan tȋi jà săng-wȇet
I̬ndeed
อะยัง กาโย
A̬yaṁ kāyo
ร่างกายนี้
Rȃang gaai níi
Rȃang gaai níi
This bo̬dy
อะจิรัง
A̬ciraṁ
มิได้ตั้งอยู่นาน
Mí dȃai dtȃng yùu naan
Mí dȃi dtȃng yùu naan
Wi̬ll soon
อะเปตะวิญญาโณ
A̬peta̬-viññāṇo
ครั้นปราศจากวิญญาณ
Krán bpràat-sà-jàak win-yaan
Krán bpràad-sà-jàag win-yaan
Be void of cônsci̬ousness
ฉุฑโฑ
Chu̬ḍḍho
อันเขาทิ้งเสียแล้ว
An kăo tíng sĭa lɛ́ɛo
An kăo tíng sĭa lɛ́ɛo
And ca̬st a̬way
อะธิเสสสะติ
A̬dhisêssa̬ti
จักนอนทับ
Jàk nɔɔn táp
Jàg nɔɔn táp
I̬t wi̬ll lie
ปะฐะวิง
Pa̬ṭha̬viṁ
ซึ่งแผ่นดิน
Sʉ̑ng pɛ̀ɛn din
Sʉ̑eng pɛ̀ɛn din
On̬ th̬e ground
กะลิงคะรัง อิวะ
Ka̬liṅgâraṁ i̬va
ประดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน
Bprà-dùt dang wȃa tɔ̑ɔn mái lɛ́ tɔ̑ɔn fʉʉn
Bprà-dùd dang wȃa tɔ̑ɔn mái lɛ́ tɔ̑ɔn fʉʉen
Just like a rôtten̬ log
นิรัตถัง
Ni̬ratthaṁ
หาประโยชน์มิได้
Hăa bprà-yòot mí dȃai
Hăa bprà-yòod mí dȃi
Comple̬tel̬y vo̬id o̬f use
อะนิจจา วะตะ สังขารา
Aniccā vata sâṅkhā̂rā
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
Săng-kăan táng lăai mȃi tȋang nɔ̆ɔ
Săng-kăan táng lăai mȃi tȋang nɔ̆ɔ
Truly cônditioned thin̬gs ca̬nno̬t last
อุปปาทะวะยะธัมมิโน
U̬ppāda-vaya-dhâmmi̬no
มีความเกิดขึ้นแล้วมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
Mii kwaam gə̀ət kʉ̑n lɛ́ɛo mii kwaam sʉ̀am bpai bpen tam-má-daa
Mii kwaam gœ̀d kʉ̑en lɛ́ɛo mii kwaam sʉ̀eam bpai bpen tam-má-daa
Their nature is to ri̬se an̬d fall
อุปปัชชิตฺวา นิรุชฌันติ
U̬ppajjitvā nirujjĥanti
ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
Krán gə̀ət kʉ̑n lɛ́ɛo yɔ̑ɔm dàp bpai
Krán gœ̀d kʉ̑en lɛ́ɛo yɔ̑ɔm dàp bpai
Having ârisen thi̬ngs mu̬st cease
เตสัง วูปะสะโม สุโข
Tesâṁ vūpa̬sa̬mo sukho
ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย
เป็นสุขอย่างยิ่ง
ดังนี้
Kwaam kȃo bpai sà-ngòp rá-ngáp săng-kăan táng lăai
Bpen sùk yàang yȋng
Dang níi
Kwaam kȃo bpai sà-ngòp rá-ngáp săng-kăan táng lăai
Bpen sùg yàang yȋng
Dang níi
Their st̬illin̬g i̬s tr̬ue ha̬ppiness